Hij ligt in bed en probeert te slapen, maar hij weet al genoeg. Dat gaat niet meer lukken.
Vanmiddag zag hij een vacature voorbij komen. Strategisch manager (boring) van een keten van tweedehandswinkels (vettttt)! Werken voor een grote vrijwilligersorganisatie. Hoe zou hij zo’n keten beter op de kaart voor nu en de toekomst…
En daar ligt hij dan, in bed, 02.00 uur op de klok. Hij wil slapen. ‘Ga slapen, maak je hoofd leeg, denk aan wolken, je ligt op een bootje en deint mee….’ Hij hoort de goedbedoelde adviezen die hij vaak hoort in elke app om te helpen bij het gaan slapen. Blijkbaar werkt het voor velen, anders had je er geen app van.
‘Ik ben weer de enige sukkel bij wie het niet werkt. Heerlijk, daar lig ik dan’, denkt hij woelend.
Strategisch manager…. Shit. Het komt al opzetten, geen houden meer aan. Hij voelt al dat het licht in de bovenkamer aan gaat, in plaats van uit. En daar gaan die hersenen weer…
Hij zou toch echt beginnen met gesprekken met de vrijwilligers. Zij hebben vast goede ideeën waarmee de keten verstevigd kan worden, je moet toch werken vanuit de behoefte. Werken er alleen vrijwilligers of ook mensen die een participatiebaan hebben en uiteindelijk weer naar regulier werk kunnen doorstromen? Doet de keten al werk rondom het opknappen van meubels die binnenkomen? Wat maakt eigenlijk dat de prijzen toch relatief hoog zijn bij deze keten?
Klik. Licht aan. ‘Laat ik het maar gaan opschrijven, misschien moet ik solliciteren’ denkt hij.
Nou ja solliciteren?
‘Mensen die me kennen zeggen juist dat ik een doener ben en ‘Strategisch’ heb ik nog nooit iemand over mij horen zeggen. Misschien ben ik wel strategischer dan ik denk! Doe ik iedereen versteld staan. Sta ik ineens òp die kist waar je dan op moet gaan staan volgens de vacature en dat ik alle vrijwilligers toespreek. Nou ja, de laatste keer dat ik een presentatie moest geven, zat ik het liefst onder het bureau… Dus die kist…’
Het brein werkt op volle toeren.
‘Even terug naar het onderwerp, anders slaap ik nooit en er is al een half uur van mijn slaaptijd af inmiddels, daar baal ik van’. “Slapen is echt een onderschatte hobby”, zucht hij vermoeid.
Hij ziet ruilhandel voor zich, vrijwilligers die ingezet kunnen worden om te lezen bij ouderen die dat zelf niet meer kunnen, dan zijn ze een soort ‘live luisterboek’. ‘Dat kan natuurlijk ook met de muziekinstrumenten die we te koop aanbieden, die bespelen we eerst met een kerstuitvoering in het zorgcentrum op de hoek. Zo koppelen we ouderen aan ons werk. Kunnen we ook niet op markten staan? Die vrachtwagens om te halen en te brengen hebben we toch, dan kunnen we ze ook daarvoor inzetten. Staan we al op Marktplaats?’
Ik denk wel eens dat de koppelingen in mijn hoofd een beetje overdreven schakelen. Zou je dat uit kunnen zetten? Maar hoe dan of misschien is daar medicatie voor. Ja, maar wil ik daar wel medicatie voor? Het is ook wel grappig vaak, ja maar nu niet.
Nu ben ik moe en wil ik gewoon slapen…. Heerlijk…. Weer zo’n Wilde Nacht…
Herken jij de ‘Wilde Nachten’ in je hoofd of wellicht herken je er zelfs ‘Wilde Dagen en Nachten’ in.
Wil je er beter mee om leren gaan of dit verder als talent ontwikkelen?
Neem eens contact op mirjam@begaafdzelfstandig.nl
Reactie plaatsen
Reacties