Hij kwam zo stil thuis. ‘Wat is er gebeurd tijdens de wedstrijd, lieverd?’ vroeg ik.
Ik dacht dat er ruzie was geweest tussen de jongens, de wedstrijd was verloren, hij uitgegleden was in de douche of dat hij een bal tegen zijn hoofd gekregen had.
Hij beweegt ongemakkelijk heen en weer en na een broodje kaas en een glas melk komt het eruit. Hij heeft zijn schoenen al uitgetrapt en zegt met een trillende stem: ‘De leider vroeg me of ik wel het gevoel had dat ik er alles uitgehaald had’.
Ik kijk hem aan en moedig hem met mijn ogen aan verder te praten. Hij drentelt wat en praat geëmotioneerd verder:
‘Mam, ik moet veel wissel staan en als ik in het veld sta, krijg ik veel geschreeuw van de kant dat ik meer moet dan, dat ik de bal anders moet passen of dat ik mee naar voren moet schuiven of juist naar achteren moet. Ik heb continu het gevoel dat ik het niet goed doe en dan vraagt hij aan het einde van de wedstrijd dit aan me. En hij vraagt het zo en kijkt daarbij zo, dat ik voel dat hij vindt van niet’.
‘Ik doe echt mijn best tijdens het voetballen mama’.
Hij heeft minder plezier in de sport, heeft het gevoel dat hij het niet goed genoeg doet in de ogen van de coach. En laat hij daar nu juist al problemen mee hebben.
In de basis willen kinderen plezier maken, samen lachen en lekker bezig zijn. Spelenderwijs leren en groeien in wat ze doen. Voor kinderen die zelf de lat al heel hoog hebben liggen, alles wat ze zien direct al goed willen kunnen, zijn dit soort opmerkingen reden om af te haken. Ze doen al zò hun best om het niveau te bereiken wat ze er zelf aan hebben gehangen, dat opmerkingen als deze als afwijzingen voelen.
Voor alle coaches op de velden: Wees je ervan bewust dat kinderen vooral plezier willen ervaren (en dat ze nog niet alle technieken en tactieken beheersen die je als volwassene zelf kent 😉).
Als ouder: Wil je dat jouw kind beter leert omgaan met de hoogte van zijn eigen lat, faalangst of gevoeligheden… Neem eens contact op mirjam@begaafdzelfstandig.nl
Reactie plaatsen
Reacties